Τα παράπονα της μαμάς… Εύλογα μεν δικαιολογημένα εν μέρει δε.
· Αφού μπορείς να πεις ΄΄σ΄΄ γιατί με λες Θούλα;
Μαμά προτρέχεις! Η απομονωμένη άρθρωση ενός φθόγγου είναι μόνο η αρχή. Για να ενσωματωθεί στο αυθόρμητο λόγο χρειάζεται χρόνος. Αν παρ’όλα αυτά παραμείνεις Θούλα μέχρι το παιδί σου να πάει στα νήπια, τότε χρειάζεσαι εξειδικευμένη βοήθεια.
· Σταμάτα επιτέλους να στριφογυρίζεις στην καρέκλα με ζάλισες!
Είναι απόλυτα φυσιολογικό για ένα μικρό παιδί να στριφογυρίζει στην καρέκλα αφού δεν έχει κανένα ενδιαφέρον (για το ίδιο) εκείνη τη στιγμή. Δεν είναι γκουρού μαμά!
Αν όμως κάνει τα πάντα, όπως π.χ γράφει στριφογυρίζοντας, τρώει όρθιος, βλέπει τηλεόραση σχεδόν όρθιος και γενικότερα είναι ένας αεικίνητος σούπερμαν τότε σίγουρα θα πρέπει να ανησυχήσεις.
· Μα είναι η τέταρτη φορά που σου υπαγορεύω την ορθογραφία! Πάλι την ξέχασες; Μονό μια σειρά είναι! Τι θαγίνει αργότερα θεέ μου!!!
Ηρέμησε μαμά, κάποιοι άνθρωποι έχουν δυνατή μνήμη κάποιοι άλλοι όχι. Αλλά να θυμάσαι πως η πρώτη δημοτικού είναι μεταβατική τάξη για το μικρό παιδί. Από την ανεμελιά του νηπιαγωγείου ξαφνικά στο πιεστικό καθημερινό πρόγραμμα του σχολείου. Δώσε λίγο χρόνο ακόμη στον καινούριο μαθητή. Αν και την επόμενη χρονιά εξακολουθείς να υπαγορεύεις τέσσερις φορές μια σειρά, τότε θα πρέπει να διερευνηθεί περισσότερο.
· Έτσι και ξανά σβήσεις θα καταργήσω τη σβήστρα!
Όχι πανικός! Είναι φυσιολογικό και θεμιτό να θέλει ο μικρός μαθητής να έχει ωραία γραπτά. Να ανησυχούσες μαμά αν δεν τον ένοιαζε και αντί για ελληνική γραφή έμοιαζε με τη γραμμική Β. Παρ’όλα αυτά βάλε κάποια όρια σ’αυτό για να μην καταντήσει τροχοπέδη.
